Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

"Γυρνάω εκεί..."

                                         Γυρνάω εκεί...
                                      Στην ίδια λογική
                                      Στα όχι και στα μη...
                         
                                          
                                       Γυρνάω εκεί... 
                                    Στην λαϊκή σκεπή    
                                    Στην ίδια τιποτένια φυλακή...
                                   
                                      Γυρνάω εκεί...
                                   Στην Ελλάδα τη θεατρική
                                  Στον ίδιο ρόλο
                                  Στη ζωή μου την περαστική

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Πως τελειώνεις κάτι που δεν άρχισε ποτέ;;;

 Ξαφνικά μου λείπεις... ξαφνικά σε θέλω αναπάντεχα, αδιαμαρτύρητα, χωρίς βεντετιλίκια... Εγώ και εσύ, μοιάζει ουτοπικό. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη άχρωμη, άυπνη, τόσο κουρασμένη... Κοιτάω τα μάτια μου, όπως είναι καθρεφτισμένα: Μ Ο Υ  Λ Ε Ι Π Ε Ι Σ... μια λέξη φεύγει απ' το στόμα μου.... Θεέ μου, πότε έγινα εγώ ρομαντική;;;;;
  Θέλω να κλάψω, να σπάσω τον καθρέφτη μικρά κομμάτια και να τα μπήξω πάνω στο δέρμα μου, έτσι...από αντίδραση! Να γεμίσει ο κόσμος αίματα και γυαλιά, να σταματήσω να σκέφτομαι, να ΣΕ σκέφτομαι... Όσα γυαλιά και να βάλω πάνω στο σώμα μου, δεν πρόκειται να πονέσω περισσότερο απ' όσο πονάω τώρα...

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Τι είναι πιο δύσκολο να πείς;; Σ'αγαπώ ή σε μισώ;;;;;

 Πείτε με παρανοϊκή,πείτε με τρελή αλλά μη μου πείτε ότι ποτέ δεν αναρωτηθήκατε και δεν δυσκολευτήκατε να πείτε μία από τις δύο παραπάνω φράσεις, πως ξέρεις πότε είναι η σωστή στιγμή , ο κατάλληλος άνθρωπος;;;;;

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Αιώνιος φοιτητής... Μπρρρρρρρ...!!!

 Ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω τα βιωματικά μου παιδικά χρόνια... Για να φανταστείτε, αυτήν την αποκάλυψη ούτε στον ψυχολόγο μου δεν την έχω εκμυστηρευτεί...(βασικά θα το έκανα, αλλά είχε ραντεβού με τον δικό του ψυχολόγο...ένα περίεργο πράγμα βρε παιδί μου...ξεκίνησε τις συνεδρίες, ένα μήνα αφότου άρχισα να πηγαίνω..!!!) Που είχα μείνει;;;

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Όταν ο εγκέφαλος αποχωρίζεται το σώμα...

Νιώθω ξεχωριστός άνθρωπος από την ευλογημένη στιγμή όπου έθεσα σε λειτουργία το όργανο μέσα στο κρανίο μου που ελέγχει το νευρικό σύστημα, κοινός εγκέφαλος. Η αναπάντεχη όμως λειτουργία προκάλεσε την διόγκωση των κύτταρων του εγκέφαλου και κατά συνέπεια στην δική μου περίπτωση εξόντωσε τα περισσότερα κύτταρα στον επικλινή πυρήνα που βρίσκεται στα κέντρα επιβράβευσης του εγκεφάλου όπου εκεί δημιουργείτε η ευφορία και μια καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Με την λανθασμένη κίνηση του να σκεφτώ πέρα από αυτό που δεν μας μάθανε ή δεν θέλαμε να μάθουμε τραυμάτισα το ευαίσθητο αυτό σημείο του πολύτιμου εγκεφάλου μου.(Αυτή η πρόταση είναι επηρεασμένη από την διαδικασία της σκέψης δηλαδή τη παραγωγική διαδικασία του νου και της νόησης που περιλαμβάνει την κρίση και τους συλλογισμούς)
Σαν αποτέλεσμα δεν ήταν να χάσω το χιούμορ μου όπως, όλοι θα νομίζετε μέχρι στιγμής, αντιθέτως ανέπτυξα αυτά τα λιγοστά κύτταρα σε άλλα(λαλαλα) κύτταρα. Αυτά τα κύτταρα οι κοινοί άνθρωποι τα ονομάζουν καμένα.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Μην με κρίνεις για τις επιλογές μου... Παρακαλώ...!!!

 Πολλοί με ρωτούν: Αφού είσαι έξυπνη (ή παριστάνεις πως είσαι...) γιατί κάνεις αυτό ή εκείνο που ξέρεις ότι είναι λάθος;;;; Η απάντηση μου αποστομωτική και αφοπλιστική: Μα, ακριβώς γιατί είναι ΛΑΘΟΣ!!!!!!!!!!!!! Το να ξέρω πως κάτι είναι ΛΑΘΟΣ, λειτουργεί μάλλον σαν μαγνήτης...  Γιατί;;;;; Μα...Γιατί αυτό ακριβώς είμαι... Κούρσα που πιάνει τα 200 στην εθνική και ξέρει ότι σε 5 μέτρα έχει στροφή... Θέλω λοιπόν να με παρασύρει η κεντρομόλος δύναμη και ας γίνω κομμάτια... Την "γουστάρω" όμως την αυτοκαταστροφική μου διάθεση... Μην με ρωτάς λοιπόν για τις επιλογές μου, συνήθως είναι αντιστρόφως ανάλογες με το (όποιο) επίπεδο ευφυίας μου (αν είχα ποτέ..)

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

''Τα δωράκια-εκπλήξεις της ζωής"

 Λένε πως η ζωή φέρνει πάντα εκπλήξεις... Κάποιες γίνονται για καλό, κάποιες πάλι όχι... Δυστυχώς τα δωράκια της ζωής, όσο κακόγουστα και να είναι δεν έχουν καρτελάκι αλλαγής. Έτσι, όταν σου δώσει ένα κακόγουστο ''δώρο'', μάλλον θ' αναγκαστείς να μείνεις σ' αυτό...

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Γιατί ρόζ;;;;;;;

                          http://www.youtube.com/watch?v=FGstUw2yYwQ


 Πολλοί με ρωτούν συχνά γι'αυτήν την σχεδόν εμμονική μου τάση για το συγκεκριμένο χρώμα... Δεν είναι απλά μία προτίμηση, δεν είναι ούτε καν καπρίτσιο, είναι ΤΑΥΤΙΣΗ...Ναι! Ναι! όπως το ακούσατε...ΤΑΥΤΙΣΗ... 
 Άλλες θέλουν να είναι η μετενσάρκωση της Κλεοπάτρας, εγώ θέλω απλά να είμαι ρόζ... Γυρνάμε πάλι από την αρχή λοιπόν, γιατί ρόζ;;;;

Μάθημα επιβίωσης νούμερο 2 (τώρα αρχίζουν τα δύσκολα)

 Μετά από έναν τόσο αισιόδοξο τίτλο, δεν θα μπορούσε και το θέμα να διαφέρει πολύ... 
 Τα χρόνια που καμάρωνες για την ηθική σου ακεραιότητα (ναι υπήρχαν και τέτοια), το οικοδόμημα με τα γερά θεμέλια, ξαφνικά καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, οι πιστοί σου αυλικοί (που κακώς θεωρούσες αυλικούς, αλλά και δεδομένους) ξαφνικά αποφασίζουν να πάνε σ' άλλο φέουδο να γυρέψουν την τύχη τους... Αυτομάτως λοιπόν μπαίνουν στην λίστα των ατόμων με το "μαύρο" ποινικό μητρώο... Υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από την προδοσία;;;; 

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Αποφθέγματα ζωής...

   Φτάνει μόνο μία στιγμή για να γυρίσει όλος ο κόσμος τούμπα... Ένας κόσμος που μέχρι χθές μας προστάτευε και φύλαγε τα νώτα μας, αγκαλιαζοντάς μας μ'ένα διάφανο πέπλο, που μας επέτρεπε να δούμε μόνο όσα αντέχουμε να δούμε...  Τι γίνεται όμως όταν αρχίσουμε να μεγαλώνουμε και αρχίζουμε και ανακαλύπτουμε ότι ο κόσμος μας δεν είναι ωραίος, τέλειος και συνήθως βαμμένος μ'ένα χαριτωμένο και διακριτικό ροζ;;; 

ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΑΡΧΗ!!!!

Πάντα ήθελα να έχω ένα χώρο ΔΙΚΟ ΜΟΥ...  Κάπου που θα εκμυστηρεύομαι τα μυστικά μου χωρίς να ντρέπομαι γι'αυτά ή ακόμα και να νιώθω τύψεις... 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ...

 ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΙ...  

ΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΙ;;;;
ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΞΕΡΩ...ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΑΘΩ... 
Quod me nutrit me destruit...