Πολλοί με ρωτούν: Αφού είσαι έξυπνη (ή παριστάνεις πως είσαι...) γιατί κάνεις αυτό ή εκείνο που ξέρεις ότι είναι λάθος;;;; Η απάντηση μου αποστομωτική και αφοπλιστική: Μα, ακριβώς γιατί είναι ΛΑΘΟΣ!!!!!!!!!!!!! Το να ξέρω πως κάτι είναι ΛΑΘΟΣ, λειτουργεί μάλλον σαν μαγνήτης... Γιατί;;;;; Μα...Γιατί αυτό ακριβώς είμαι... Κούρσα που πιάνει τα 200 στην εθνική και ξέρει ότι σε 5 μέτρα έχει στροφή... Θέλω λοιπόν να με παρασύρει η κεντρομόλος δύναμη και ας γίνω κομμάτια... Την "γουστάρω" όμως την αυτοκαταστροφική μου διάθεση... Μην με ρωτάς λοιπόν για τις επιλογές μου, συνήθως είναι αντιστρόφως ανάλογες με το (όποιο) επίπεδο ευφυίας μου (αν είχα ποτέ..)
Η μαμά μου έλεγε και συνεχίζει δηλαδή να λέει ότι όταν ήμουν μικρή ούτε έκανα ζημιές, ούτε έσπαγα πράγματα... Ήξερα πως αν πάρω ένα ποτήρι και το ρίξω κάτω, θα έπεφτε και θα έσπαγε, φαίνεται μάλλον πως την βαρέθηκα αυτή την τακτική μου...Με φοβίζει η τελειότητα, φέρνει ψυχρότητα και έφτασα πολύ κοντά και στα δύο...
Άγνοια κίνδυνου;;; Ηλιθιότητα;;; Ειλικρινά, ούτε ξέρω αλλά ούτε μ' ενδιαφέρει να εντάξω τον εαυτό μου σε κάποια από τις δύο κατηγορίες. Άλλωστε το να εντάξω τον εαυτό μου σε κάποια κατηγορία δεν ήταν ποτέ το καλύτερο μου, ούτε και οι ταμπέλες βέβαια... Το να βάλω εμένα σ' ένα καλούπι θα ήταν κάτι σαν να με "σκότωνα" και μάλλον αυτό προτιμώ να κάνω με τις ανορθόδοξες επιλογές μου...
Ελευθερία... Πόσο την λατρεύω αυτή τη λέξη... Πάντα τη συνδύαζα με την εικόνα άλλοτε μιας κοπέλας με λυτά μαλλιά να χορεύει στη βροχή και άλλοτε με την εικόνα μιας μανιασμένης θάλασσας και ενός δυνατού αέρα να βουίζει και ν' ακούς τον ήχο μέχρι στα μηλίγγια σου...
Αυτή είμαι... Σήμερα όπως γύρναγα από το μάθημα των γαλλικών μου, κοίταγα την μεγάλη λεωφόρο και τ' αυτοκίνητα που πέρναγαν και ήθελα ν' αρχίσω να περπατάω ανάμεσά τους... Ασυγκίνητη, σίγουρη και ελεύθερη... Μάλλον δεν είναι υγιείς οι σκέψεις αυτές αλλά αφού έτσι είμαι και δεν σκοπεύω ν' αλλάξω, μάλλον θα πρέπει να με δεχτείς...Δεν σου ζητώ να συμφωνήσεις αλλά ούτε και ν' αποδεχθείς τις σκέψεις μου, θα ήταν δύσκολο άλλωστε...
Έχω σκεφτεί πολλές φορές γιατί κάνω πράγματα που υποβιβάζουν την νοημοσύνη μου (είπαμε την όποια διαθέτω...) αλλά μάλλον και εγώ με αποστομώνω με το γνωστό: Έτσι είμαι... Χαμηλή αυτοεκτίμηση (νομίζω αυτός είναι και ο κλινικός όρος..) Αδυναμία διεκδίκησης των κεκτημένων μου;;; Έλλειψη κριτικής σκέψης;;;; Ότι και να πεις, μέσα θα πέσεις... Μην με ρωτάς γιατί... Με φοβίζεις και με τρομάζεις ταυτόχρονα... Τόσο πολύ διαφέρω από τους άλλους ή είμαι απλά ειλικρινής;;;;
Θα συνεχίζω τις λάθος επιλογές, τις λάθος συναναστροφές, θα τις σταματήσω, μόνο αν μου ορίσεις τι είναι "σωστό" και τι "λάθος", γιατί τόσα χρόνια το μόνο που βλέπω είναι: "Σωστούς ανθρώπους να κάνουν "λάθος" πράγματα.. Τα συμπεράσματα δικά σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου