Error 404

  Εκείνη κοίταγε με άδειο βλέμμα το ασοβάτιστο ταβάνι, έμοιαζε χαμένη στις σκέψεις της...Γύρισε προς το μέρος του, τον κοίταγε για ώρα...Εκείνος ένιωθε το βλέμμα της να του τρυπάει το κορμί...Δεν την κοίταξε ούτε μια φορά.
  Εκείνη πήρε θάρρος και πήγε προς το μέρος του-με την καρδιά της ΚΟΜΜΑΤΙΑ, αχτένιστη, άπλυτη για μέρες-έκανε να του χαϊδέψει τα μαλλιά... Εκείνος γύρισε απότομα, της έπιασε τα χέρια και μ' ένα παγερό τόνο στη φωνή της ζήτησε να μην τον ξαναγγίξει.
 Εκείνη ήξερε βαθιά μέσα της πως όλα ήταν μια χαμένη υπόθεση...

Τάσεις φυγής

  Ακριβώς όπως το ακούς...Τάσεις Φυγής... Θέλω ν' ανοίξω την πόρτα, να την κλείσω βαριά πίσω μου και να πάρω το πρώτο αεροπλάνο για το πιο απομακρυσμένο μέρος του κόσμου, οπού κανένας να μην με ξέρει και να μην τον ξέρω.
  Έτσι ήμουν πάντα... Σε όλα πάταγα reset, με την πρώτη στραβή που θα έκανα, θα ζήταγα να τα πάρω όλα από την αρχή... Επανεκκίνηση... Στο δημοτικό έσκιζα τις σελίδες από τα τετράδια μου όταν έκανα μια μουντζούρα και ξεκίναγα από την αρχή, τι κι αν έγραφα 2+ σελίδες έκθεση, θα ξεκίναγα από την αρχή, η miss perfect δεν ανεχόταν κανένα στίγμα πάνω στο απέραντα καθαρό γραπτό της...