Μάθημα επιβίωσης νούμερο 2 (τώρα αρχίζουν τα δύσκολα)

 Μετά από έναν τόσο αισιόδοξο τίτλο, δεν θα μπορούσε και το θέμα να διαφέρει πολύ... 
 Τα χρόνια που καμάρωνες για την ηθική σου ακεραιότητα (ναι υπήρχαν και τέτοια), το οικοδόμημα με τα γερά θεμέλια, ξαφνικά καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, οι πιστοί σου αυλικοί (που κακώς θεωρούσες αυλικούς, αλλά και δεδομένους) ξαφνικά αποφασίζουν να πάνε σ' άλλο φέουδο να γυρέψουν την τύχη τους... Αυτομάτως λοιπόν μπαίνουν στην λίστα των ατόμων με το "μαύρο" ποινικό μητρώο... Υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από την προδοσία;;;; 


 Είσαι μόνος σου λοιπόν... Τα άτομα που κάποτε σε προστάτευαν με την ασπίδα τους, ξαφνικά δεν υπάρχουν... Από "φίλοι",  "εχθροί"... Εχθρός....ακούγεται τόσο γραφική σαν λέξη... Εχθρός είναι σίγουρα κάποιος που θέλει να σε βλάψει, κάποιος που θέλει όπως χαρακτηριστικά λέμε, το κακό σου...    
  Και όμως... Η ζωή μέχρι τώρα έχει υπάρξει απρόβλεπτη... Μπερδεμένες καταστάσεις, παρεξηγήσεις, όλα μπλέκουν σ' ένα απίστευτο γαϊτανάκι, οι ρόλοι μοιράζονται και το "παιχνίδι" αρχίζει. Μέσα σ' αυτό το "παιχνίδι" μαθαίνεις πολλά, κυρίως μαθαίνεις να "φιλοσοφείς" τα διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν... Έτσι άρχισα και εγώ να φιλοσοφώ πάνω στη λέξη εχθρός ή οποία βέβαια ηχεί κάπως παράξενα και με ξενίζει, αλλά είναι ένας δόκιμος όρος... 
  Αγαπάω λοιπόν τους εχθρούς μου μετά από την "οδυνηρή" μεν αλλά και άκρως διαφωτιστική διαπίστωση,ότι οι "εχθροί" σε "εξελίσσουν", σε "ωριμάζουν"... Μπορεί ν' αφήνουν πληγές αλλά με τον καιρό υποχωρούν και είναι ακριβώς αυτές οι πληγές που επαναπροσδιορίζουν το "ποιος" είσαι και το "τι" θέλεις να γίνεις...
  Συνήθως η διαδικασία έχει συγκεκριμένα βήματα: "Πονάς", "Κλαις" (εξαρτάται βέβαια και το πόσο ευάλωτος είσαι...), "Τσαλακώνεσαι" ( το αγαπημένο μου στάδιο...σηματοδοτεί τον πάτο, τουλάχιστον ξέρεις πώς έφτασες στο ναδίρ και μάλλον είναι ώρα ν'ανεβαίνεις...), "Γεννιέσαι" από την αρχή, σαν τον φοίνικα το μυθολογικό πλάσμα της αρχαιότητας που αναγεννιόταν από τις στάχτες του.. Κανένα στάδιο δεν είναι ανώδυνο, αλλά καθένα απ' αυτά σε "αδειάζει" και σε "γεμίζει" ξανά... Δυστυχώς δεν μπορείς να υπερπηδήσεις κανένα στάδιο, είναι όμως και αυτό μία εμπειρία, που αν την "εκμεταλλευθείς" όπως "πρέπει", τότε θα σε ανταμείψει στην υπόλοιπη ζωή σου...